يزيد نه تنها به دستورهاي دين عمل نمي كرد كه حتي با اسلام مخالف بود . آيا چنين كسي مي توانست حكومت اسلامي را بر عهده گيرد و قوانين اسلامي و عدالت را در جامعه بر قرار كند؟

خروج از مدينه

 امام حسين (ع) براي نشان دادن اعتراض خود و خود داري از بيعت ، از شهر مدينه به مكه رفت . چند ماه در مكه ماند . در اين هنگام مردم كوفه دعوت نامه هايي براي او فرستادند . زمان حج رسيد . امام مشغول به حج شد . اما در وسط مراسم متوجه شد كه قصد دارند ، او را بكشند . 

دعوت مردم كوفه از امام حسين (ع)

هزاران نفر از مردم كوفه به او نامه نوشته بودند. آنها در نامه هاي خود به امام حسين نوشتند كه آن ها هم يزيد را براي حكومت مناسب نمي دانند . اگر امام حسين (ع)فرماندهي آن ها را بر عهده بگيرد حاضرند قيام كنند و در برابر يزيد بايستند . امام حسين (ع) نامه اي به آنها نوشت و آن را توسط پسر عمويش ، مسلم بن عقيل به كوفه فرستاد . يزيد ماجراي امام حسين (ع) و مردم كوفه را فهميد . او فراً به يكي از فرماندهان خون خوار ، يعني ابن زياد دستور داد كه به كوفه رود و مردم را سركوب كند . ابن زياد به محض رسيدن به كوفه ، مسلم و هاني را (كه مسلم در خانه ي او مهمان بود) به شهادت رساند. با حضور ابن زياددر كوفه ، بسياري از مردم ترسو ، قول و قراري را كه با امام گذاشته بودند ، فراموش كردند. حتي خيلي از آن ها شمشير برداشتند و به جنگ امام حسين (ع) رفتند.

امام بر سر دو راهي

امام حسين ع دو راه بيشتر نداشت ؛ يا بايد با يزيد بيعت مي كرد و به ذلت و خواري تن مي داد يا بايد مي جنگيد و كشته مي شد. معلوم بود كه خاندان پيامبر هيچگاه ذلت و خواري را نمي پذيرفتند . او تصميم گرفت در برابر يزيد بايستد و با خون خود از اسلام محافظت و مراقبت كند. 

ایستادگی امام در برابر ستم

امام حسین (ع) با شجاعت تمام در برابر دشمن ایستاد . یاران و اعضای خانواده ی او کمتر از ۱۰۰نفر بودند و دشمنان بیش از ۲۰۰۰۰ نفر . وقتی همه ی یاران و اقوامش کشته شده اند ، خودش به میدان رفت و با شجاعت تمام جنگید. بدنش زخم های فراوانی برداشت ؛ زخم شمشیر ، زخم نیزه ، زخم تیر و حتی سنگ هایی که به سویش پرتاب می شد . گفته اند بدن پاکش جمعاً ۳۲۰ زخم برداشته بود . او به معنای واقعی تا آخرین قطره ی خونی که در بدنش بود ، جنگید.

فرزندان امام حسین در کربلا

امام حسین (ع) ۳ پسر داشت . دو پسرش در کربلا به شهادت رسیدند : علی اکبر و علی اصغر(عبد الله).امام سجاد با آن که در کربلا حضور داشت ، اما به خواست خدا زنده ماند تا پرچم امامت را به دوش بکشد.

علی اکبر:

او بزرگترین پسر امام حسین بود و در بین خویشاوندان امام حسین (ع) ،نخستین کسی بود که به شهادت رسید . یاران امام عهد بسته بئدند تا زمانی که حتی یکی از آن ها زنده است ، نگذارند کسی از خانواده ی امام به میدان جنگ برود . وقتی که آخرین یار امام یعنی سوید نیز شهید شد ،علی اکبر به میدان رفت.

او مانند پدرش و پدربزرگش علی( ع )شجاع بود. وقتی به دشمن حمله می کرد ،همه از برابرش فرار می کردن . او هفتاد نفر از دشمنان را کشت . اما از شدت تشنگی خسته شد . چند نفر از دشمنان یک باره به او حمله کردند و او را به شهادت رساندند . او خیلی شبیه پیامبر (ص) بود؛هم  چهره اش ،هم قد و بالایش ، هم اخلاق و رفتارش هم صحبت کردنش . امام حسین (ع) و خانواده اش ، هر گاه دلشان برای پیامبر تنگ می شد ، به او نگاه می کردند .

علی اصغر:

نامش عبد الله بود . او کوچکترین شهید کربلاست و شش ماه بیشتر نداشت . در آغوش پدرش بود که دشمنان خدا گلویش را با تیر نشانه گرفتند و به شهادت رساندند . دستان امام حسین (ع) از خون او پر شد و امام خون او را به آسمان پاشید .

بعد از عاشورا

شهادت امام حسین (ع) برای یزید گران تمام شد . او فکر می کرد با گشتن امام حسین (ع) به آسایش و آرامش می رسد و با خیال راحت به حکومت ادامه می دهد. ام این اتفاق باعث شد مردم یزید را بهتر بشناسند . آن ها فهمیدند که یزید دشمن اسلام است و چنان فاسد است که حتی حاضر می شوند پسر پیامبر (ص) را بکشد . بعد از مدتی از مسلمانان از کوتاهی خود توبه کردند و دست به قیام زدند . آن ها تمام کسانی راکه در کشتار کربلا دست دااشتند ، به سزای کارشان رساندند . مختار ،سلیمان و ابراهیم ( پسر مالک اشتر ) از فرماندهان این قیام بودند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: